धुंदी

पहाटे पहाटे ठसे, चांदण्याचे राहिले,
अप्रतिम ते क्षण, लावण्याचे राहिले

भावना होत्या कैक, हरवलो होतो असा,
एक एक भावना, सांगण्याचे राहिले

स्तब्ध होतेच सारे, नि:शब्द आपण दोघे
शांततेचा तो आवाज, ऐकण्याचे राहिले

उजळल्या दाही दिशा, फुटले ते तांबडे
सौंदर्य ते मनात, कोरण्याचे राहिले

उद्याही त्याच क्षणांची, वाट मी पहातो
निसटता त्या मिठीतून, बोलण्याचे राहिले

                                                               -- मनराव